Długość ciała: 100-115 cm. Powszechnie znany i lubiany ptak o białym upierzeniu z czarnymi lotkami oraz długimi czerwonymi nogami i dziobem. W Polsce zamieszkuje co czwarty bocian na świecie. Bociany budują jedne z największych gniazd mogących osiągać do 2 m wysokości i 1,5 m średnicy. Czasem gniazduje kolonijnie, natomiast rzadko z dala od osad ludzkich. Występowanie: Cały niżowy obszar kraju wraz z terenami podgórskimi. Siedlisko: Osiedla ludzkie w krajobrazie rolniczym, najliczniej w pobliżu terenów podmokłych i dolin rzecznych. Nieliczny, lokalnie średnio liczny ptak lęgowy. Gniazdo:Zbudowane z gałęzi i patyków, zwykle na dachu, słupie lub na odpowiednio przyciętym drzewie. Czasem gniazduje kolonijnie Pokarm: Wyłącznie zwierzęcy i bardzo urozmaicony, od różnych zwierząt wodnych po myszy i duże owady. Bocian jest ptakiem mięsożernym. Wachlarz jego pożywienia jest szeroki, najchętniej żeruje na łąkach w promieniu około 5 km od gniazda oraz w miejscach z niższą roślinnością, gdzie pożywienie jest łatwiej dostępne. Lęg: 3-5 białych jaj. Wysiadywanie 33-34 dni. Młode osiągają lotność po 58-64 dniach. Wędrówki: Wędrowny. Przylot: III-IV, odlot VIII-IX. W trakcie przelotów bociany białe korzystają z konwekcji termicznej, co pozwala zaoszczędzić im energię. Ptaki wyszukują „bąble” cieplejszego (a więc lżejszego) powietrza i krążą w nich, a unoszące się w górę powietrze może je wynieść nawet na 3300 m n.p.m. Następnie opuszczają komin i szybują, co wiąże się z utratą wysokości, dopóki nie znajdą kolejnego komina. Taki sposób lotu jest bardziej ekonomiczny – ocenia się, że podczas lotu aktywnego ptaki spalają 23 razy więcej tłuszczu niż podczas szybowania na takim samym dystansie. Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej, zagrożony utratą odpowiednich żerowisk w wyniku osuszania terenów podmokłych, utratą miejsc gniazdowych oraz śmiertelnością spowodowaną kolizjami z liniami energetycznymi.
