Długość ciała: 14-15 cm. Ptak nieco większy od wróbla, o krępej budowie ciała. Wierzch ciała brunatny, spód biały. Na głowie czarna maska z białym czołem i brwią, a na szyi czarna obroża. Dziób czarny, nogi żółtawe. Mimo tak skontrastowanego rysunku sieweczkę rzeczną trudno zauważyć nawet z niewielkiej odległości, gdyż doskonale zlewa się z otoczeniem. Nie jest ptakiem rzadkim i chętnie występuje w środowiskach antropogennych, ale często uchodzi uwadze, nie rzucając się oczy. Występowanie: Cały niżowy obszar kraju. Siedlisko: Piaszczyste i żwirowe brzegi rzek, jezior i stawów, zasadniczo słodkich. Spotkać ją można na mulistym dnie spuszczonych stawów, w starych wykopach z wodą na dnie, żwirowych zboczach, kamienistych wyspach na rzekach i na morskich wybrzeżach. Nieliczny ptak lęgowy. Gniazdo: Na ziemi pionierskiej, płaskiej i nieporośniętej w wygrzebanym przez siebie dołku. Samiec wygrzebuje parę gniazd w ziemi, a samica wybiera to odpowiednie. Po czym wykłada je dokładnie kamieniami, muszelkami i źdźbłami trawy. Lęg: 4 płowych, plamkowanych brązowo jaj. Wysiadywanie: 22-28 dni. Młode opuszczają gniazdo po wykluciu i osiągają lotność po 25-27 dniach. Pisklęta są zagniazdownikami wodzonymi przez rodziców do 3 tygodni. Od początku potrafią samodzielnie zdobywać pokarm. Pokarm: Bezkręgowce, głównie owady i ich larwy. Wędrowny: Przylot: III-IV, odlot: VIII-X. Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej
